Rouw is voor ieder een ander verhaal.
Mijn verhaal is begonnen toen ik twee jaar was en mijn papa verloor.
Elke dag schrijf ik nog verder aan dit verhaal.
Het is nooit af, toch niet helemaal.
Het is deel van mezelf geworden, en dat is oké.
Zonder dit verhaal zou ik niet zijn wie ik nu ben.
Een jaar geleden heb ik dit verhaal geschreven
Schrijven is een soort van therapie voor mij.
Het betekende voor mij de afsluiting van een hoofdstuk,
een hoofdstuk waarvan ik niet besefte dat het nog zo leefde.
Lees en enjoy!