Mijn verhaal start toen ik in het 4de leerjaar zat en ik mijn nonkel na een lange lijdensweg moest afgeven aan leukemie. Een zestal jaar later pleegde mijn papa zelfmoord. Ik was toen 16 jaar en mijn wereld werd op zijn kop gezet. Mijn papa had een jaar ervoor een burn-out gehad en deze niet goed verzorgd. Zijn burn-out veranderde in een depressie en was een groot geheim voor alle vrienden en familie. Toch kwam zijn daad binnen als een BOM.
De BOM die toen is binnengekomen heeft mij gemaakt tot de persoon die ik nu ben. Ik probeer van elk klein moment te genieten en de mensen die ik graag zie te koesteren. Met mijn ervaring probeer ik andere mensen te helpen, dit doe ik door als leidster mee te gaan op rouwkampen van Saying Goodbye
In het dagelijkse leven ben ik leerkracht in het buitengewoon onderwijs (kinderen met autisme en gedragsstoornissen). Het is mijn passie om met de kinderen aan de slag te gaan. Buiten het lesgeven ga ik graag fietsen. Zo heb ik deze zomer de Mont Ventoux beklommen ter nagedachtenis van mijn papa.
Ik zie mezelf als een compagnon die goed kan luisteren en empathisch is.