Voor mijn 20ste leerde ik niet met ‘verloren gevoelens’ omgaan. Toen ik zelf een eerste ingrijpend verlies meemaakte wist ik er geen weg mee. Later dacht ik: als iemand me toen verteld had hoe een natuurlijk (rouw)proces werkt, had dat een heel verschil gemaakt.
Wie vertelt je eigenlijk over verlies? Op school of in onze opleiding psychologie leerden we het niet. Later maakte ik er mijn missie van: mensen helpen zichzelf te begrijpen in stormachtige periodes. De handvaten die ik kon meegeven, gaven houvast. Door ook vorming te geven aan leerkrachten en jeugdwerkers, kon ik onrechtsreeks meer jongeren bereiken. Dat vond ik een geruststellende gedachte: dat op die manier meer mensen verlies-kundig zouden zijn.
Ik leerde zelf veel uit verhalen van jongeren die iemand hebben verloren, van jonge kankerpatiënten en van leerlingen op school die zich om verschillende redenen, niet goed in hun vel voelden. Liefst van al werk ik vanuit concrete ervaringen. Ik vind het ook mooi om als groep te ontdekken dat iedereen verlies op één of andere manier wel kent. Dit gecombineerd met een vleug creativiteit en mijn liefde voor eenvoudige beelden of taal die de kern vatten van waar het echt over gaat. Ik hoop daarmee dat iedereen er voor zichzelf of zijn werk iets uit kan meenemen en dat het kan doorgegeven worden aan weer vele anderen.
Als wij volwassenen eigen verlies erkenning geven en er tips, taal en kaders voor vinden, kunnen we dit van jongs af aan meegeven aan kinderen en jongeren. Mijn droom is dat we hen naast wis-kunde, iets van ‘verlies-kunde’ kunnen meegeven. Zo hebben we toolkits voor stormen onderweg ... toolkits for life om te leven mét verlies !
Ik ben klinisch psychologe en volgde de lessen uit de tweejarige opleiding psycho-oncologie. Vooral de opleidingen systemisch werk en inzichten uit de narratieve therapie vind ik inspirerend als kader voor mijn werk.