Op een dag tekende Lotte van Dijck een poppetje op één van haar foto’s en daar bleek ze niet meer mee te kunnen stoppen. Het resultaat: een groeiende verzameling fototekeningen, veel tekenplezier en een nieuw avontuur dat ‘De Verderkijker’ heet.
Een vriend van Lotte omschreef haar werk ooit als ‘Het soort troost waarvoor je niet verdrietig hoeft te zijn’. Of het nu liedjes, tekeningen, gedichten of voorstellingen zijn, ze denkt dat dat wel klopt. Wat ze maakt kleurt de dingen wat lichter of warmer, hoopt ze.
De Verderkijker is een verspreking van haar broertje toen hij klein was. Ze vond het woord passen bij de fototekeningen, omdat ze door een tekening toe te voegen een wereldje worden waarnaar je langer kunt blijven kijken, en meer in kunt zien. Lotte verwondert zich graag, en wenst ook anderen daarin te inspireren.
Lotte maakt geregeld een kaartje voor iemand die een kindje heeft verloren, of voor een ouder die er niet meer is. Het is bijzonder om er op zo’n moment voor iemand te kunnen zijn door iets tastbaars voor hem of haar te maken. Een beeld dat soms zowel het verdriet vangt als troostend is.
Het is fijn te weten voor wie je iets maakt, ik hoor altijd graag wat een kaartje met iemand doet. Ik maak de dingen in een bubbel, en zie of hoor lang niet altijd wat het werk voor anderen betekent, tenzij ze bij mij persoonlijk bestellen. Van dat contact word ik dan ook altijd heel blij.
Ze gunt iedereen die troost nodig heeft een uitgestoken hand, en vind het heel mooi dat Lost & Co nu ook een fysieke plek wordt waar je die kunt vinden.
Ik denk dat iedereen in zijn of haar leven met verlies te maken krijgt, en dat het dan ontzettend fijn is als je je gezien en gesteund voelt, ook door mensen die je niet kent. Ik weet nog dat ik een troostpakketje kreeg van Lost & Co op het moment dat ik toevallig veel verdriet had vanwege een kindje dat er niet kwam. Dat pakketje was echt een lichtpuntje. Dat gun je iedereen op zo’n donker moment.
