Eva

Overzicht compagnonsSpreek af met deze compagnon

Mijn verlieservaring

In de zomer van 2017 verwachtte ik mijn 2e kindje. Ik genoot van mijn bolle buik en de beweginkjes die ik voelde, van het vooruitzicht om mijn baby te knuffelen, voeden, verzorgen, zien opgroeien. Totdat ik geen beweging meer voelde. Mijn baby bleek na 37 weken te zijn gestopt met leven. Voordat ik hem had leren kennen, was hij alweer vertrokken. De dood kon niet dichterbij zijn dan toen, in mijn eigen buik. Normaal is een geboorte het begin van een nieuw leven, bij mij was dat het begin van afscheid nemen. De tijd daarna was de leegte enorm. Ik las veel lotgenotenverhalen en schreef in een boekje aan ons zoontje Rowan. Ook al is hij niet hier, hij hoort toch bij ons leven op zijn eigen speciale manier. Waar ik vroeger dacht dat rouwen om iemand’s dood betekende dat je heel erg verdrietig bent, is het zoveel meer dan dat. Ik moest mezelf en de wereld om me heen voor een heel stuk opnieuw inkleuren. Ik ontdekte dat er naast pikzwart ook steeds vaker mooie kleuren tevoorschijn kwamen.

Wie ben ik?

Ik ben Eva, mama van 3 kinderen, die ik des te meer koester. En ook kraamverzorgster, ik help gezinnen met een pasgeboren baby, meestal levendgeborenen, maar heel soms ook bij een overleden baby. Deze laatste doelgroep zou ik in mijn werkveld graag uitbreiden. Wanneer ik tijd en ruimte heb naast het mama-zijn en werken, geniet ik graag van de natuur, wandelen, tuinieren. Ook piano spelen, zingen. Kleding naaien. Samenzijn met mijn man, met mijn familie, met andere fijne mensen.

Lost & Co en ik

Bij het verlies van mijn kindje ging er een wereld van rouw voor me open. Een wereld die ik nog niet kende, en die ik op dat moment liever niet had leren kennen. Nu vind ik het juist een verrijking van mijn leven, een ervaring die mijn leven meer diepgang geeft. Ik heb zelf veel gehad aan contact met lotgenoten via de praatgroep van Met Lege Handen. Nu zou ik graag als lotgenoot via Lost & Co (letterlijk) een stukje met je mee wandelen, om naar jouw verhaal te luisteren, te delen in ons gelijkaardig verlies, daar waar jij behoefte aan hebt. Want alle beetjes betrokkenheid en liefde maken het verlies zoveel beter te dragen.