Verslag Peter Callewaert, 19/11/2023
Buiten is de stad Brussel druk en luid. Tussen de General Jacqueslaan, Triomflaan en Pleinlaan is het stiller maar bijenkorfdruk. Het is leuk en hartverwarmend dit verslag te schrijven want ik ben opnieuw in de VUB.
De VUB is een dorp met open poorten naar de stad en met een sterke denkerswil die uitgedaagd en aangemoedigd wordt door het principe van vrij onderzoek, in 1909 geformuleerd door Henri Poincaré en zachtsterk bewaakt door de betreurde Caroline Pauwels. In 2019 werd de VUB nadrukkelijk een compassionate university toen Caroline Pauwels het Monument van Troost onthulde. Ze zette een plek voor verdriet op de kaart, letterlijk en figuurlijk.
Het expertisecentrum Compassionate Communities COCO zet het werk verder want de aandacht voor verdriet en rouw groeit en zo ook de missie. Door een mooie, absoluut geen toevallige ontmoeting staat Lost & Co als een partner in deze onvergetelijke momenten van de Compassionate Week:
Herinneringsboom: Verdriet en Rouw kunnen toch niet universeler zijn.
Compassionate Café: in samenwerking met Alexandra Hustinx en Laure van Missing You en onwaarschijnlijk zachtsterke muziek van mijn collega Pieter Van den Bergh. We luisteren naar elkaar als bijna nooit voorheen.
Koesterwandeling: Dankbaar aan Charrie en Tine van Rouwcollectief. Verbonden met aarde, vuur, lucht en water. En met elkaar en met wie we missen. Stenen worden niet alleen, maar samen gedragen. Namen aan de wind mee gegeven. Harten verwarmd door de zon.
Words of Campassion: Zelden een poëzie-avond beleefd dietegelijk zo breekbaar en krachtig is. Zo’n jonge mensen die hun groot verdriet eigenhandig op het podium tilden waar het vervelde tot prachtige poëzie.
Op deze eerste editie van de Compassionate Week werd door COCO in de eigen en dus vertrouwde omgeving aangetoond dat een gemeenschap, een organisatie, een onderneming, eigenlijk eender welk netwerk niet hapert wanneer individuen hun rouwproces mogen beleven in die eigen vertrouwde omgeving en niet – letterlijk of figuurlijk – in een hoekje op afzondering moeten.
Mijn belangrijkste vaststelling: ontmoetingen zijn van de mooiste geschenken die elk mens kan krijgen, zo maar. Omdat het niet moet, omdat niets moet; omdat veel, alles mogelijk is. Net zoals bij verdriet en rouw.
Wel heb ik één superbelangrijke opdracht onthouden die Lieke Biesemans meegaf in haar gidsend verhaal: my loss told me to be kind to another one’s loss.
Dit verslag kan onmogelijk volle recht en eer doen aan de schoonheid, zachtheid, openheid, kracht, zorgzaamheid, verbondenheid, voorzichtigheid, enthousiasme, durf, moed, inzet, creativiteit, gastvrijheid en nog zo veel meer delicaat moois.
Vooral is dit verslag uit dankbaarheid aan en ter ere van alle compassionate mensen die ik aan de VUB heb ontmoeten die ik nooit meer zal vergeten:
Alexandra, Aurelie, Bert, Bette, Elke, Fien, Hanne, Jimmy Hendry, Laura, Laure, Lieke, Lien, Liesbeth, Lore, Marijke, Pieter, Rico, Sarah, Sofie, Tim, Wout
Met deze Compassionate Week heeftVUB een formule geïnstalleerd die rouw- en verdriet aandacht op vele werkvloeren en in vele gemeenschappen tot een naturelle, evident meer nodige en werkbare vaste waarde mogelijk maakt.
Samen met Lost & Co ben ik klaar voor Compassionate Week 2024