Soms lijkt het alsof mensen voorbestemd zijn om elkaar te ontmoeten. Meer dan 10 jaar geleden was Kathleen, de oprichtster van Lost & Co, op zoek naar iemand die op haar twee dochters kon babysitten. Een meisje in haar straat, Charlotte, ging maar al te graag in op deze vraag. Zoveel jaren en de geboorte van Lost & Co later, is Charlotte er voor Kathleen’s derde ‘kindje’ op een wel heel unieke, speelse en creatieve manier. Met lichtpunt-mutsjes!
Wat zijn lichtpunt-mutsjes?
Charlotte: Lichtpunt-mutsjes zijn kleine poppetjes die met hun vrolijke kleuren bedoeld zijn als troostpopje. Hoeveel troost biedt een knuffeltje niet aan een kind? Hoe mooi zou het zijn om ook aan volwassenen die verdriet hebben of rouwen een houvastje te kunnen bieden? Deze popjes liggen goed in de hand en beschikken over de perfecte vorm om vast te nemen; je kan erin knijpen, ernaar kijken,… Bovendien zijn ze klein genoeg om mee te nemen in je handtas of broekzak. Ik zeg maar wat.
Prachtig ☺. Hoe ben je op het idee gekomen om deze popjes te maken?
Charlotte: Het is allemaal begonnen toen mijn oma in het ziekenhuis lag, 8 jaar geleden. Ik wou haar verrassen met een zelfgemaakt handwerkje om haar op te beuren. Helaas is dit werkje niet afgeraakt. Mijn oma is gestorven vooraleer ik het haar kon laten zien. (pauze)
Haar dood heeft een zware impact gehad. Op een creatieve manier bezig kunnen zijn, werkte therapeutisch voor mij. Het maken van popjes hielp me om zowel mijn verdriet te verwerken, als om mijn gedachten te verzetten (het vergt heel wat concentratie en focus om te naaien, stofjes te kiezen en combineren, nieuwe popjes te bedenken,…).
De popjes zijn ook een eerbetoon aan mijn grootmoeders, ik heb ze dan ook naar hen vernoemd: ‘Stann & Stanzke’ en ‘Zjannekes’. Meerdere mensen hebben al gezegd: “Als uw oma het zou weten, ze zou heel fier zijn." Zo’n uitspraken doen me veel plezier.
Dat kan ik begrijpen. Al zien Stann, Stanzke en Zjanneke er wel heel anders uit dan de lichtpunt-mutsjes…
Charlotte: Vorig jaar is mijn zus bevallen van een sterrenkindje. De onmacht en het verdriet dat je dan (en nog steeds) voelt, weegt zwaar door. Wat kan je zeggen? Wat kan er helpen in zo’n situatie?
Ik vond dat ik iets moest doen. Daarom wil ik mijn bijdrage leveren aan organisaties die er zijn voor mensen met een stil geboren kindje; mijn zus heeft zo veel steun aan hen gehad….. Ook bij Lost & Co kan je terecht met dit verdriet; je kan erover praten met compagnons (lees het verhaal van Elsie en Ann hier) en voor diegenen die nood hebben aan een fysiek steuntje kan een lichtpunt-mutsje helpen. Ik hoop oprecht dat mijn lichtpunt-mutsjes mogen troosten bij verdriet en verlies.
Met mijn poppetjes probeer ik een lach te toveren op mensen hun gezicht. Als dat lukt, is mijn missie geslaagd.
Dat is echt wat ik probeer te doen; mensen (terug) laten lachen door middel van mijn popjes, ook al is het maar voor even. Zelf vind ik het bijvoorbeeld plezant om iets overal mee naartoe te nemen en er foto’s van te nemen. Zo kwam ik op het idee van popje Arthur, die de hele wereld rondgaat omdat hij meereist met familie en vrienden. Zijn belevenissen kan je volgen op de Facebookpagina: Arthur op avontuur.
Ook speel ik graag in op de verwondering. Het is toch leuk dat, wanneer je ergens komt, je een poppetje ziet zitten op een plaats waar je het niet verwacht en denkt: “Euh, wat is dat?” Zo heb ik ooit een popje achtergelaten op de luchthaven van Zaventem bij de raket van Kuifje. Bedoeling was dat iemand dit popje zou meenemen, er op zijn of haar bestemming enkele foto’s van zou maken & op social media plaatsen, en vervolgens daar zou achterlaten voor een nieuwe reis. Hoewel ik deze boodschap duidelijk op een kaartje aan het popje had vastgemaakt, is er niets mee gebeurd (bij mijn weten dan toch). Jammer. Misschien probeer ik het in de toekomst (na Corona) nog eens…
Ik duim met je mee en ben er zeker van dat jouw popjes nog veel vreugde zullen brengen in deze wereld!
Praktisch:
Je kan lichtpunt-mutsjes kopen aan 8 euro in ons Gouden Winkeltje. 4 euro hiervan gaat naar Lost & Co.