Mijn verlieservaring
Op mijn 25e kreeg mijn mama voor de tweede keer de diagnose borstkanker. Ze besloot deze keer geen reguliere behandelingen te volgen en vertrouwde volledig op een homeopathische aanpak. Een half jaar later is ze overleden. Als enig kind, zonder vader, voelde het alsof de grond onder mijn voeten wegviel. Ik miste niet alleen mijn mama, maar ook de steun in alle praktische zorgen die plots op mijn schouders terechtkwamen.
In die periode merkte ik hoe mijn leven plots een heel andere richting uitdraaide dan dat van mijn vrienden. Terwijl zij bezig waren met relaties, werk en de toekomst, stond ik in een realiteit die zij moeilijk konden begrijpen. Het maakte mijn rouwproces nog eenzamer en zwaarder. Na een tijd besloot ik te vertrekken naar Zuidoost-Azië. Ik bracht er negen maanden door en vond er onverwachte troost in de hindoeïstische en boeddhistische cultuur. De rust, de rituelen en het diepe respect voor het leven hielpen me opnieuw ademen en stukje bij beetje terug thuiskomen in mezelf.
Wie ben ik?
Ik haal enorm veel energie uit reizen, nieuwe culturen ontdekken en nieuwe smaken proeven. Voor mij gaat het leven over nieuwe ervaringen opdoen en je verbinden met de wereld om je heen. Daarnaast ben ik een creatieve ziel: ik deel dagelijks inspiratie op sociale media en werk met veel liefde aan projecten rond mentale gezondheid, persoonlijke groei en bewustzijn. Het geeft me grote vervulling om verhalen te delen, anderen te ondersteunen en betekenisvolle verbinding te creëren. Precies daarom voelt dit vrijwilligerswerk als een natuurlijke stap in mijn levenspad.
Lost & Co en ik
Na het verlies van mijn mama ging ik op zoek naar leeftijdsgenoten die hetzelfde hadden meegemaakt. Ik verlangde naar iemand die écht begreep wat rouw met je doet. Iemand bij wie ik me minder alleen kon voelen in die bijzondere, kwetsbare periode. Zo kwam ik terecht bij Lost & Co en ontmoette ik Freya. In ons gesprek voelde ik me voor het eerst echt gezien, gehoord en begrepen. Die ervaring heeft mijn hart diep geraakt. Het is juist daarom dat ik nu zelf als compagnon wil klaarstaan voor anderen: om dezelfde steun, zachtheid en herkenning door te geven die ik toen heb mogen ontvangen.